01.03.2004 yılında hayatıma girdi onu canımdan çok seviyordum ama imkansız diyordum ablamın kaynıydı bekardı ama ablam henüz nişanlıydı bizim beraber olmamız imkansızdı ve derken imkansızım benim olduu çıkmaya başladık çok mutluyduk bakmaya doyamıyorduk birbirimize taki... benim eniştemle tartışmamız olanan kadar (bütün aile biliyodu) tartıştıktan sonra eniştem eve gidip beni gelin olarak kabul etmediğini falan söylemiş vee ogünden sonra bizi ayırmaya çalıştılar nitekim ayırdılarda ama dayanamadık gizliden buluşmalarımız başladı oda birgün bitti çünkü sevdiğim erkek ailesinin etkisi altında kalmış benden sevdasından vazgeçmişti... ayrıldık aradan zaman geçti birgün evi aradı benimle kaçarmısın dedi hayırr dedim çok kızgındım ona beni yarı yolda bırakmıştı hayatımı mahfetmişti neyse birgün bir haberle yıkıldımm EVLENECEKTİ ve nişanıydı çok geçmeden düğünüde olduu d.bakır okadar büyük bir yer değil ama 2 yılda hiç karşılaşmadıkk takii 16.09.2006 ctesi gününe kadar onu gördün hastahanede karşılaştık hasta olan bendim yüzüme bile bakamadı ama içi gidiyordu benden sonra doktordan durumumu sormuş gözgöze geldik birara içim eridi hala 2 yıl önceki gibi bakıyorduu şuan eşi hamile.... kendime bazen kızıyorum ozaman değil şimdii imkansızın diyorumm...eğer çok seviyorsanız bırakmayın mücadele edin..